مجله علمی تفریحی بیبیس
0

دانلود کتاب جراحی استرابیسم – رویکردهای نوآورانه و کلاسیک

بازدید 606
  • عنوان کتاب: Strabismus Surgery
  • نویسنده: Joseph L. Demer, MD, PhD
  • حوزه: بیماری چشم,صلبیه
  • سال انتشار: 2021
  • تعداد صفحه: 573
  • زبان اصلی: انگلیسی
  • نوع فایل: pdf
  • حجم فایل: 27.2 مگابایت

تکنیک های جراحی استرابیسم توسعه یافته در قرن بیستم بر اساس دانش تشریحی و فرضیات آن زمان بود. اکثر روش‌ها شامل فرورفتگی می‌شوند، که عضلات را با حرکت دادن درج‌های آن‌ها در خلف صلبیه ضعیف می‌کنند، یا برداشتن، که عضلات را با کوتاه کردن آنها تقویت می‌کند. در طول سال‌ها، تغییراتی از این روش‌های اساسی به ترکیب اضافه شد تا اینکه مجموعه پیچیده فعلی ما از روش‌ها توسعه یافت. جراحی استرابیسم می تواند خسته کننده باشد، به خصوص در بزرگسالان و موارد جراحی مجدد، که در آن نتایج می تواند غیرقابل پیش بینی باشد. یک بیمار ممکن است به زیبایی پاسخ دهد، در حالی که دیگری با اندازه‌گیری‌های مشابه تقریباً هیچ تأثیری ندارد، و بیمار سوم دارای تصحیح بیش از حد بزرگ است، همه از همان روش. چه چیزی می تواند این تنوع را توضیح دهد؟ برخی دوست دارند آن را به گردن “مغز” بیمار بیاندازند، که قربانی آسانی است، اما شاید ما بسیاری از اختلالات مختلف را با اندازه گیری های یکسان در یک رویکرد “یک اندازه برای همه” جمع کرده ایم. اگر به طور روشمند به تشخیص نزدیک شویم تا مکانیسم مشکل را به درستی شناسایی کنیم، آیا می توانیم نتایج را بهبود ببخشیم؟ یادم می آید که در نشست انجمن تحقیقات بینایی و چشم پزشکی (ARVO) به عنوان یک چشم پزشک تازه وارد در میان حضار نشسته بودم. در طول بحثی در مورد تحرک، دکتر دیوید رابینسون، برخاست و به حضار گفت که زمانی که برای اولین بار تلاش می‌کرد یک مدل کامپیوتری از عضلات چشم ایجاد کند، داده‌های آناتومیک شناخته شده در آن زمان را وصل کرد. این مدل پیش‌بینی می‌کرد که کره زمین در حالی که قرنیه رو به راس مداری باشد، به عقب برگردد. نیازی به گفتن نیست که این نتیجه عجیب و غریب به قدری نادرست بود که منجر به زیر سوال بردن فرضیات قدیمی شد. این دنباله سوال منجر به مجموعه عظیمی از تحقیقات دقیق و ظریف در مورد آناتومی و عملکرد عضلات چشم و بافت همبند مداری شد. این امر درک ما را از حرکت طبیعی و استرابیسم متحول کرده است، که اخیراً برای توسعه تکنیک های جدید جراحی به کار گرفته شده است. حقایقی که اکنون در اختیار داریم شامل مجموعه بزرگی از مطالعات تشریحی و رادیولوژیکی ظریف است که اهمیت حیاتی سیستم داربست کلاژن مداری یا “قرقره ها” را برای عملکرد عضلات خارج چشمی (EOMs) ثابت می کند. همچنین موارد جدید بسیاری وجود دارد. حقایقی ناشی از تحقیقات دیگر در زمینه های دیگر پزشکی در مورد کلاژن، بهبود زخم، التهاب و عوامل دیگر. کار پیشگام آلن اسکات در فیزیولوژی عضلات، نشان می دهد که چگونه آنها سارکومرها را در پاسخ به موقعیت و تنش بدست می آورند و از دست می دهند. به عنوان نیروهایی که در حالت‌های طبیعی و پاتولوژیک اعمال می‌کنند، داده‌های مهم‌تری نیز به ترکیب اضافه می‌کنند. نشان داده شده است که ناهنجاری‌های قرقره‌ها باعث استرابیسم می‌شوند، اما این دانش هنوز به تغییرات اساسی در تکنیک‌های جراحی استرابیسم تبدیل نشده است. جراحی استاندارد EOM به صورت تجربی و بدون اطلاع از این حقایق توسعه یافته است.اگرچه تکنیک‌های استاندارد ما اغلب موفق هستند، گاهی اوقات موفق نیستند یا نتایج پایداری به بار نمی‌آورند. همانطور که ما شروع به بررسی این حقایق جدید بدون جانبداری می کنیم، و آنها را برای مشکلات استرابیسم به کار می بریم، خود را در آستانه یک انقلاب هیجان انگیز در درمان استرابیسم می یابیم. اگر به صورت مکانیکی به اصلاح استرابیسم بپردازیم، با رویکردی کاملاً متفاوت به شرایط فکر خواهیم کرد. به عنوان مثال، به جای ارائه الگوهای A و V به عنوان یک گروه یکپارچه، می توانیم آنها را بر اساس علت شناسی به گروه های مختلف تقسیم کنیم. چرخش های مداری و جابجایی قرقره ها، اختلالات مایل و مشکلات عضلات راست عمودی همگی می توانند باعث الگوهای A و V شوند، اما مشکلات بسیار متفاوتی هستند. به طور خاص اصلاح علت به جای الگوی، نتیجه دقیق تر و ماندگارتری می دهد.

Strabismus surgical techniques developed in the 20th century were based upon anatomical knowledge and assumptions of that time. Most procedures involved recessions, which weaken muscles by moving their insertions posteriorlyon the sclera, or resections, which strengthen muscles byshortening them.Over the years, variations of those basic procedures were added to the mix, until our current complex collection of procedures was developed. Strabismus surgery can be frustrating, especially in adults and reoperation cases, in which results can be unpredictable. One patient may respond beautifully, while another with the same measurements has almost no effect, and a third has a large overcorrection, all from the same procedure. What can explain this variability? Some like to blame it on the patient’s “brain,” which is an easy scapegoat, but maybe we have been lumping many different disorders with the same measurements into a “one size fits all” approach. If we methodically approach diagnosis to correctly identify the mechanism of the problem, can we improve results? I remember sitting in the audience at an Association for Research in Vision and Ophthalmology (ARVO) meeting as a newly minted ophthalmologist. During a discussion about motility, David Robinson, PhD, stood up and told the audience that when he was first trying to develop a computer model of the eye muscles, he plugged in the then-known anatomical data. The model predicted that the globe would flip backward with the cornea facing the orbital apex. Needless to say, this bizarre result was so false that it led to questioning of old assumptions. This trail of questioning led to a prodigious body of detailed and elegant research into the anatomy and function of the eye muscles and orbital connective tissue. It has revolutionized our understanding of normal motility and strabismus, which has only recently begun to be applied to the development of new surgical techniques. The facts we now have at our disposal include a large body of elegant anatomical and radiologic studies, which prove the critical importance of the orbital collagen scaffolding system or “pulleys” to the function of the extraocular muscles (EOMs). There are also many new facts emanating from other research in other fields of medicine regarding collagen, wound healing, inflammation, and other factors. Pioneering work by Alan Scott into the physiology of the muscles, showing how they gain and lose sarcomeres in response to position and tension, as well as the forces they exert in normal and pathologic states, also added more important data to the mix. Abnormalities of the pulleys have been shown to cause strabismus, but this knowledge has yet to be translated into substantive changes in strabismus surgical techniques. Most of our standard EOM surgery was developed empirically, without knowledge of these facts. Although our standard techniques are often successful, sometimes they are not, or don’t produce lasting results. As we begin to examine these new facts without bias, and apply them to strabismus problems, we are finding ourselves on the brink of an exciting revolution in the treatment of strabismus. If we approach strabismus correction mechanistically, we will think about the conditions with a completely different approach. For example, rather than presenting A and V patterns as a unified group, we can separate them into different groups based upon etiology. Orbital rotations and pulley displacements, oblique dysfunctions, and issues with the vertical rectus muscles can all cause A and V patterns but are very different problems. Specifically correcting the cause rather than just the pattern gives a more precise and lasting result.

این کتاب را میتوانید از لینک زیر بصورت رایگان دانلود کنید:

Download: Strabismus Surgery

نظرات کاربران

  •  چنانچه دیدگاه شما توهین آمیز باشد تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه دیدگاه شما جنبه تبلیغاتی داشته باشد تایید نخواهد شد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

بیشتر بخوانید