مجله علمی تفریحی بیبیس
0

دانلود کتاب فتوفیزیک و نانوفیزیک در درمان

بازدید 443
  • عنوان کتاب: Photophysics and Nanophysics in Therapeutics
  • نویسنده: Nilesh M. Mahajan
  • حوزه: فتوفیزیک, نانوفیزیک
  • سال انتشار: 2022
  • تعداد صفحه: 478
  • زبان اصلی: انگلیسی
  • نوع فایل: pdf
  • حجم فایل: 7.97 مگابایت

فتوتراپی را می توان به طور کلی به عنوان استفاده از فوتون برای درمان بیماری ها بدون افزودن یک حساس کننده به نور برون زا تعریف کرد. اشعه ماوراء بنفش B (UVB) (280 تا 320 نانومتر) فعال ترین تشعشعات بیولوژیکی در نور خورشید هستند و عمدتاً مسئول اریتم هستند. اصطلاح “فوتوتراپی” به عنوان مترادف برای اشعه UVB در مدیریت پسوریازیس استفاده شد. فتوتراپی کاربردهای بالینی وسیعی مانند پیتریازیس لیکنوئید، ویتیلیگو، اگزمای آتوپیک، فوران نوری چندشکل، خارش و غیره دارد (موریسون، 1993).
). کار اخیر در فتوتراپی به بررسی استفاده انتخابی از UV با طول موج باریک با محوریت 1 ± 311 نانومتر می پردازد. ثابت شده است که نسبت به نوردرمانی باند پهن معمولی مؤثرتر و کمتر اریتموژنیک است (Larkö, 1989). درمان معمولاً سه تا پنج بار در هفته انجام می شود. پرکاربردترین دوز اولیه 70 درصد از حداقل دوز از پیش تعیین شده اریتم (MED) است (گرین و همکاران، 1988). درمان تا زمانی که وضعیت برطرف شود ادامه می یابد (Wainwright et al., 1998). فتوتراپی انتخابی UV درمان انتخابی در کودکان است که در مطالعات مختلف مورد استفاده قرار گرفت. عوارض جانبی کوتاه مدت فتوتراپی معمولاً خفیف است و شامل خشکی پوست و اریتم است که تا حدی به دلیل مواجهه بیش از حد گاه به گاه است. خطر دیگر می تواند فعال شدن نوری ویروس هرپس باشد. عوارض جانبی طولانی مدت فتوتراپی UVB عبارتند از پیری زودرس و سرطان زایی با افزایش بروز چین و چروک، کراتوزهای اکتینیک، لنتیژین ها، تلانژکتازی و کارسینوم های سلول های پایه و سنگفرشی (De Gruijl, 1986). پرتوهای دریافتی از فتوتراپی UVB با قرار گرفتن در معرض مزمن نور خورشید تجمعی است. نشان داده شده است که UVB در ترکیب با نور درمانی UVA (UVAB) موفقیت درمانی بهتری نسبت به UVB فی نفسه در درمان درماتیت آتوپیک خفیف تا متوسط ​​ایجاد می کند (فالک، 1985؛ هانوکسلا و همکاران، 1985؛ پاشیچ و همکاران، 2003). فتوتراپی از اشعه ماوراء بنفش یا نور مرئی برای درمان بیماری‌های مختلف با قرار گرفتن در معرض نواحی آناتومیکی کوچک و کاملاً مشخص در معرض تابش‌های غیریونیزان با استفاده از لامپ‌های دوکرومیک، لامپ‌های فلورسنت، دیودهای ساطع نور، لیزر، نور پلاریزه چند رنگی یا بسیار روشن استفاده می‌کند. نور با طیف کامل برای مزایای درمانی. منشا فتوتراپی را می توان به 1500 سال قبل از میلاد ردیابی کرد، زمانی که هندوها ویتیلیگو، یک اختلال پوستی خود ایمنی را با عصاره های گیاهی حساس کننده نور و متعاقبا قرار گرفتن در معرض نور خورشید درمان کردند. برای قرن‌ها فقط از نور طبیعی خورشید (هلیوتراپی) برای درمان بیماری‌های مختلف پوست استفاده می‌شد. جالب توجه است که هنوز هم برای پسوریازیس و درماتیت آتوپیک در بسیاری از مناطق جغرافیایی جهان، به ویژه در منطقه دریای مرده، بسیار محبوب است (Matos et al., 2016).

Phototherapy can be broadly defined as the use of photons for the treatment of diseases without the addition of an exogenous photosensitizer. Ultraviolet B (UVB) radiations (280–320 nm) are the most biologically active radiation in sunlight and are mainly responsible for erythema. The term “phototherapy” was used as a synonym for UVB radia­tion in the management of psoriasis. Phototherapy has wide clinical applications like pityriasis lichenoides, vitiligo, atopic eczema, polymorphous light eruption, pruritus, etc. (Morison, 1993

). Recent work in phototherapy explores the selective use of UV with a narrow wavelength centered on 311 ± 1 nm. It has been proven more effective and less ery­themogenic than conventional broadband phototherapy (Larkö, 1989). Treatments are usually given three to five times a week. The most widely used initial dose is 70% of the predetermined minimal erythema dose (MED) (Green et al., 1988). Treatment is continued until the condition is resolved (Wainwright et al., 1998). Selective UV phototherapy is the treatment of choice in children, which was used in the various study. The short-term side effects of phototherapy are usually mild and consist of xerosis and erythema, partly due to occasional overexposure. Another risk can be the pho­toactivation of herpes-virus. Long-term side effects of UVB phototherapy include premature photoaging and carcino­genesis with an increased incidence of wrinkling, actinic keratoses, lentigines, telangiectasia, and basal, and squamous cell carcinomas (De Gruijl, 1986). Radiation received from UVB phototherapy is cumulative with chronic sunlight exposure. UVB in combination with UVA phototherapy (UVAB) has been shown to produce better therapeutic suc­cess than UVB per se in treating mild to moderate atopic dermatitis (Falk, 1985; Hannuksela et al., 1985; Pašić et al., 2003). Phototherapy uses UV radiation or visible light for the treatment of different diseases by the exposure of small, well-defined anatomical areas to non-ionizing radiations using dichromic lamps, fluorescent lamps, light-emitting diodes, lasers, polychromatic polarized light, or very bright, full-spectrum light for therapeutic advantages. The origin of phototherapy can be traced back to 1500 BC, when Hindus treated vitiligo, an autoimmune skin disorder, with pho­tosensitizing plant extracts and subsequent sunlight exposure. For many centuries only natural sunlight (heliotherapy) was used to treat different skin conditions. Interestingly, it is still highly popular for psoriasis and atopic dermatitis in many geographic areas in the world, especially in the Dead Sea region (Matos et al., 2016).

این کتاب را میتوانید بصورت رایگان از لینک زیر دانلود نمایید.

Download: Photophysics and Nanophysics in Therapeutics

نظرات کاربران

  •  چنانچه دیدگاه شما توهین آمیز باشد تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه دیدگاه شما جنبه تبلیغاتی داشته باشد تایید نخواهد شد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

بیشتر بخوانید