دانلود رمان انگلیسی “دختر رویاهای من”

این در یک لحظه اتفاق می افتد و با این حال به نظر می رسد همه چیز به طور بی پایانی در حال گسترش است. یک لحظه به او خیره می شوم، آن صورت سفید رنگ پریده نیمه پوشیده از موهای سیاه مانند شب به من لبخند می زند و لحظه ای دیگر از او می خواهم که به جاده نگاه کند. لبخند روی صورتمان از بین می رود. خیلی دیر شده یک تاکسی با عجله به سمت ما می‌آید و از سمت اشتباه رانندگی می‌کند. او ماشین را به سمت راست منحرف می کند تا از برخورد جلوگیری کند و به سمت نرده جداکننده حرکت می کند. تاکسی نیز به سمت راست خود منحرف می شود. او دوره را تصحیح می کند، اما خیلی دیر شده است. ترمز می زند و ماشین جیغی می کشد. چیزی می شکند. او به جلو پرتاب می شود. کمربند ایمنی برای کاهش سرعت او وجود ندارد زیرا صورتش به فرمان کوبیده می شود و مانند یک ماسک خاکی نیمه شکل خم می شود. صورتش می‌چرخد، فک‌هایش منقبض می‌شود، دندان‌هایش در هم ریخته است. چشمانش به طرز غیرانسانی بیرون زده است. خون فوران می کند. انگار می توانم دستم را دراز کنم و صورتش را بگیرم اما دستانم به آرامی در هوا حرکت می کنند. من می شنوم که دنده های خودم مانند شاخه های خشک در برابر ضربه کمربند ایمنی به هم می خورد. وقتی کمربند ایمنی مرا به عقب هل می دهد، درد تیراندازی در قفسه سینه ام افزایش می یابد. جهان بیرون از شیشه جلو می چرخد. یک بار. دو برابر. او هنوز به من لبخند می زند، صورتش با زاویه ای نامناسب از گردن چرخیده، لب هایش بریده و خونی است. ناگهان ماشین از روی نرده ورق می زند و به کامیونی در سمت مقابل جاده برخورد می کند. سکوتی مرگبار فرود می آید. زمان یخ می زند. تکه‌های شیشه و بافت و دندان‌ها در هوا معلق می‌مانند و حرکت نمی‌کنند. از میان درد، به چهره‌ی زمانی زیبایش نگاه می‌کنم، چهره‌ای که عاشقش بودم، حالا هرج‌ومرج از خون، بافت متورم، و تکه‌های استخوان و دندان‌های شکسته. دستم را به سمت صورتش دراز می کنم. برای همیشه طول می کشد. و پس از آن صدای خراش ناراحت کننده فضا را پر می کند. فلز در برابر فلز، استخوان در برابر استخوان، استخوان در برابر گوشت، گوشت در برابر فلز. من به عقب و جلو پرتاب شده ام. پاهایم می پیچد و در هم می پیچد. رباط‌ها می‌شکنند، استخوان‌ها می‌شکنند. یک قطعه دندانه دار از فلز وارد ران من می شود و از طرف دیگر جایی که نمی توانم آن را ببینم بیرون می آید. شیشه خرد می‌شود و تکه‌های آن در اعماق صورتم می‌نشیند. پوستم از گرما آواز می خواند. بوی سوزان لاستیک ما را فرا می گیرد. شعله های نارنجی قرمز همه چیز را می لیسند. سعی می‌کنم چشمانم را باز کنم، که اکنون پر از خون از پیشانی‌ام است. او را مانند یک عروسک پارچه ای داخل قفس ماشین پرتاب می کنند. چشمانش باز است و به من نگاه می کند. من به دنبال نشانه‌هایی از او می‌گردم، اما فقط می‌توانم انعکاس عصبانی خودم را ببینم که به عقب خیره شده است. هیچ اثری از زندگی در آن چشم ها نیست. اما لبخند بر لب دارد. یک لبخند سرد، یخ زده و مرده. یک تکه فلزی سرگردان مانند تبر داغی از روی تیغه شانه ام عبور می کند و مرا به صندلی می چسباند. ماشین دوباره می چرخد و او از شیشه جلو پرت می شود. من دست کتک خورده ام را به او می دهم اما او از دید خارج است. ماشین دوباره به زمین می خورد. از کمربند بیرون می آیم و به سقف ماشین می کوبم. شروع به از دست دادن هوشیاری می کنم. اسمش را فریاد می زنم اما فقط ناله ای از لبانم خارج می شود. شریاسی . . .