- عنوان رمان: When Oriole traveled westward
- نویسنده: Amy Bell Marlowe
- سال انتشار: 2025
- تعداد صفحه: 211
- زبان اصلی: انگلیسی
- نوع فایل: pdf
- حجم فایل: 1.70 مگابایت
کریسمس آنقدر منصفانه، اگر نگوییم مطبوع، بود که اوریول پاتنم، که برای اولین بار تعطیلات اصلی نیوانگلند را در لیتلپورت میگذراند، به سختی انتظار یخبندان سیاهی را داشت که درست بلافاصله پس از روز سال نو از راه رسید. در واقع، داستان آن چهره مشهور محلی، “قدیمیترین ساکن”، این بود که چهل سال پیش، خلیجها و خورهای اطراف لیتلپورت، به اندازه الان توسط پادشاه یخبندان زنجیر نشده بودند. بندر لیتلپورت آنقدر یخ زده بود که یک کشتی یخشکن دولتی برای باز کردن کانالی برای ورود و خروج کشتی پاولماوث از بندر فرستاده شد. با این حال، این کانال، راه امنی برای اوریول جهت رسیدن به بندر هاربر آیلند لایت در بندر نات جاردین فراهم نمیکرد. اوریول به لیدی آن، خدمتکار خانه خانم ربکا جوی و دوست و محرم اسرار اوریول، گفت: «و من خیلی نگران روماتیسم عمو نات هستم و اینکه آیا ماما استافورد از آن جنایتی که روی انگشتش داشت، بهبود یافته است یا نه. من فقط باید راهی برای رفتن به جزیره پیدا کنم.» در طول فصل شکار آزاد، و از زمانی که او برای اقامت نزد خانم جوی، در عمارت بزرگ و قدیمی دکستر در خیابان استیت آمده بود، اوریول حداقل هفتهای یک بار با ماشینش بین بندر و بندرگاه رفت و آمد میکرد. محروم شدن از این عادت و معاشرت واقعاً برای دختر یک آزمایش بود. اوریول دختری فعال و باهوش بود و این اولین زمستان او به دور از خانه نیمه گرمسیریاش در نزدیکی باهیا، برزیل، تجربهای بسیار شگفتانگیز برای او بود. دختر به هیچ وجه از تفریح و شادی در محیط فعلیاش غافل نمیشد. اگرچه او با اسکیت روی یخ کاملاً آشنا بود، اما برای اولین بار که به یاد میآورد، اسکیت روی یخ را میدید. برای دختر، ماهر شدن در اسکیت روی یخ کار سختی نبود.
Christmas had been so fair, if not balmy, that Oriole Putnam, for the first time spending the principal New England holidays at Littleport, scarcely expected the black frost that followed close on the heels of New Year’s Day. Indeed, the tale of that local celebrity, “the oldest inhabitant,” was that for forty years previous the bays and inlets about Littleport had not been so chained by the Frost King as they were now. Littleport Harbor was frozen over so solidly that a Government ice-breaker was sent to open a channel for the Paulmouth packet to get in and out of the port. This channel, however, did not offer a safe way for Oriole to reach Harbor Island Light in Nat Jardin’s power dory. “And I am so worried about Uncle Nat’s rheumatism, and whether Ma Stafford has recovered from that felon she had on her finger,” Oriole told Lyddy Ann, the maid-of-all-work at Mrs. Rebecca Joy’s house and Oriole’s confidante and friend. “I just must find some way of getting over to the island.” During the open season, and ever since she had come to stay with Mrs. Joy, in the big old Dexter mansion on State Street, Oriole had driven the dory back and forth between the port and Harbor Light at least once a week. To be debarred from this habit and association was really a trial for the girl. Oriole was an active and ingenious girl, and this, her first winter away from her semi-tropical home near Bahia, Brazil, was a most marvelous experience for her. The fun and frolic to be had in her present environment was neglected in no particular by the girl. Although she was quite familiar with roller-skating, for the first time that she could remember she now saw ice skating. It was not a difficult matter for the girl to become proficient upon ice skates.
این رمان را میتوانید از لینک زیر بصورت رایگان دانلود کنید:
Download: When Oriole traveled westward

نظرات کاربران