- عنوان کتاب: Weather Patterns to Physical Risk Swaps
- نویسنده: David K Kelly
- حوزه: الگوهای آب و هوایی
- سال انتشار: 2025
- تعداد صفحه: 260
- زبان اصلی: انگلیسی
- نوع فایل: pdf
- حجم فایل: 11.1 مگابایت
دنیای بانکداری در یک نقطه عطف بحرانی قرار دارد. تهدیدی موذیانهتر از نوسانات بازار، پایدارتر از چرخههای اعتباری و بنیادیتر از اختلال فناوری، در حال تغییر چشمانداز ریسک است. ریسک فیزیکی که زمانی نگرانی آینده محسوب میشد، به بحرانی فوری تبدیل شده است که پایههای سیستم بانکی ما را تهدید میکند. این واقعیت تلخ را در نظر بگیرید: بازار املاک ایالات متحده، با ارزش ۵۲.۵ تریلیون دلار و بدهی ۱۳.۶ تریلیون دلار، با چالشی بیسابقه روبرو است. در سال ۲۰۲۴، شاهد خروج گسترده بیمهگران از بازارهای ساحلی بودیم، به طوری که ۴۲٪ از بیمهگران ساحلی ایالات متحده از فلوریدا و کارولینا خارج شدند. این وضعیت ۴.۲ تریلیون دلار وثیقه وام مسکن را در معرض خطر و بدون بیمه باقی گذاشت. کاهش بیمه موجود، یک تغییر تدریجی نیست؛ حق بیمه سیل سالانه ۵۸ درصد افزایش یافت و صاحبان خانه را با مشکل مواجه کرد و ارزش املاک را در کل مناطق بیثبات کرد. میزان مواجهه با بازار املاک بریتانیا سرسامآور است. تنها در امتداد سواحل خلیج فارس و اقیانوس اطلس، ۷.۳ میلیون خانه با تهدید سیل ناشی از موج طوفان روبرو هستند. در سراسر کشور، ۱۷٪ از کل املاک در معرض خطر خسارت سیل هستند و بیشترین تمرکز در فلوریدا، لوئیزیانا، کالیفرنیا، نیویورک و نیوجرسی قرار دارد. در کالیفرنیا، ۴.۶ میلیون ملک در مناطق آتشسوزی جنگلی قرار دارند، در حالی که تگزاس سالانه تقریباً با ۱۳۷ گردباد روبرو میشود که بیش از ۱۳ میلیون نفر را تحت تأثیر قرار میدهد. اینها تهدیدهای دور نیستند – آنها واقعیتهای موجود هستند که بر املاکی تأثیر میگذارند که زیربنای وامهای مسکن، سرمایهگذاریهای ایمن و پساندازهای مادامالعمر میلیونها آمریکایی هستند. ما با یک عدم تطابق اساسی در افقهای زمانی مواجه هستیم که ثبات سیستم بانکی ما را تهدید میکند. بانکها وامهای مسکن را با شرایط ۳۰ ساله مینویسند، در حالی که بیمهگران سالانه بیمهنامهها را تضمین میکنند. با تشدید خطرات فیزیکی، بیمهگران میتوانند و از بازارهایی که آنها را بسیار پرخطر میدانند عقبنشینی میکنند و بانکها را در معرض تعهدات چند دههای بر داراییهای بالقوه بیارزش قرار میدهند. این گسست زمانی، منعکسکننده ابهامی است که قبل از بحران بانکی ۲۰۰۸ وجود داشت، اما با یک تفاوت اساسی – ریسک فیزیکی یک ابزار بانکی پیچیده نیست که بتوان آن را معامله کرد. ریسک سیل به واقعیتهای تغییرناپذیر جغرافیا، الگوهای آب و هوایی و زیرساختها گره خورده است و ریسک زیان بانکی به ارزش املاک شخصی، تابآوری در برابر سیل و بدهیهای معوق وام مسکن گره خورده است. اخیراً، نهادهای نظارتی بانکی در حوزههای قضایی مختلف در حال کار بر روی گنجاندن صریحتر ریسک آب و هوایی در چارچوبهای نظارتی بودهاند، اما این چارچوبها عموماً هنوز در حال توسعه هستند و بر اساس منطقه متفاوت میباشند. کمیته نظارت بانکی بازل اصولی را برای مدیریت و نظارت مؤثر بر ریسکهای بانکی مرتبط با آب و هوا منتشر کرده است، اما این اصول هنوز به الزامات سرمایهای استاندارد تبدیل نشدهاند. با این حال، نگرانیهایی وجود دارد که نهادهای نظارتی میتوانند از اختیارات اختیاری خود تحت رکن ۲ برای اعمال هزینههای سرمایهای تا ۱۵٪ برای مواجهه با ریسکهای فیزیکی آب و هوایی که پوشش ریسک ندارند، استفاده کنند. برخی از کشورها رویکردهای مستقیمتری را برای مدیریت ریسکهای فیزیکی مرتبط با آب و هوا در پیش گرفتهاند. به عنوان مثال، دولت ایتالیا اقداماتی را اجرا کرده است که همه شرکتها را ملزم به دریافت پوشش بیمهای خاص مربوط به سیل میکند و بخشی از این مسئولیت مدیریت ریسک را مستقیماً به مشاغل منتقل میکند تا اینکه آن را کاملاً در چارچوب نظارتی بانکی قرار دهد.
The banking world stands at a critical inflexion point. A threat more insidious than market volatility, more persistent than credit cycles, and more fundamental than technological disruption is reshaping the risk landscape. Once considered a future concern, physical risk has evolved into an immediate crisis that threatens the very foundations of our banking system. Consider this stark reality: The US property market, valued at $52.5 trillion and burdened by $13.6 trillion in debt, faces an unprecedented challenge. In 2024, we observed a mass exodus of insurers from coastal markets, with 42% of US coastal insurers withdrawing from Florida and the Carolinas. This situation left $4.2 trillion in mortgage collateral exposed and uninsured. The reduction in available insurance is not a gradual shift; flood insurance premiums skyrocketed 58% yearly, pricing out homeowners and destabilising property valuations across entire regions. The scale of exposure to the UK property market is staggering. Along the Gulf and Atlantic Coasts alone, 7.3 million homes face the threat of storm surge flooding. Nationwide, 17% of all properties risk flood damage, with the highest concentrations in Florida, Louisiana, California, New York, and New Jersey. In California, 4.6 million properties stand in wildfire zones, while Texas faces approximately 137 tornadoes annually, affecting over 13 million people. These are not distant threats – they are present realities affecting properties that underpin mortgages, secure investments, and represent lifelong savings for millions of Americans. We face a fundamental mismatch in time horizons that threatens the stability of our banking system. Banks write mortgages with 30-year terms, while insurers underwrite policies annually. As physical risks intensify, insurers can and do retreat from markets they deem too risky, leaving banks exposed to decades-long commitments on potentially worthless assets. This temporal disconnect echoes the opacity that preceded the 2008 banking crisis, but with a crucial difference – physical risk is not a complex banking instrument that can be traded away. Flood risk is tied to the immutable realities of geography, weather patterns and infrastructure, and the risk of banking loss is tied to individual property value, flood resilience, and outstanding mortgage debt. More recently, banking regulators in various jurisdictions have been working on incorporating climate risk more explicitly into regulatory frameworks, but these are generally still developing and vary by region. The Basel Committee on Banking Supervision has published principles for the effective management and supervision of climate-related banking risks, but these haven’t yet translated into standardised capital requirements. However, there are concerns that individual regulators could use their discretionary powers under Pillar 2 to impose capital charges of up to 15% for unhedged physical climate risk exposures. Some countries are taking more direct approaches to managing climate-related physical risks. For instance, the Italian government has implemented measures requiring all corporations to obtain specific flood-related insurance coverage, shifting some of this risk management responsibility directly to businesses rather than leaving it entirely within the banking regulatory framework.
این کتاب را میتوانید از لینک زیر بصورت رایگان دانلود کنید:
Download: Weather Patterns to Physical Risk Swaps

نظرات کاربران