مُناجاتُ الرّاجین یا مناجات امیدواران، مناجات چهارم از مناجات‌های پانزده‌گانه (خمس عشر) امام سجاد(ع) است و موضوع آن امید به خداوند و رحمت بی‌انتهای او، درخواست‌های دنیوی، معنوی و اخروی و مقامات الهی از خداوند می باشد. پخش صوتی تصویری مُناجاتُ الرّاجین به همراه ترجمه انگلیسی آن در ذیل قابل مشاهده است.
متن عربی و ترجمه فارسی مُناجاتُ الرّاجین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
يَا مَنْ إِذا سَأَلَهُ عَبْدٌ أَعْطاهُ، وَ إِذا أَمَّلَ ما عِنْدَهُ بَلَّغَهُ مُناهُ، وَ إِذا أَقْبَلَ عَلَيْهِ قَرَّبَهُ وَ أَدْناهُ
ای آن‌که هرگاه بنده‌ای از او درخواست کند به او ببخشد و هرگاه چیزی را که نزد اوست آرزو کند، به آرزویش برساند و زمانی که به او روی آورد، او را مقرّب و نزدیک سازد
وَ إِذا جاهَرَهُ بِالْعِصْيانِ سَتَرَ عَلى ذَنْبِهِ وَ غَطَّاهُ، وَ إِذا تَوَكَّلَ عَلَيْهِ أَحْسَبَهُ وَ کَفاهُ
و هنگامی که تظاهر به گناه کند، گناهش را بپوشاند و آنگاه که بر او توکل نماید، او را بس باشد و کفایت کند
إِلهِى مَنِ الَّذِى نَزَلَ بِكَ مُلْتَمِساً قِراكَ فَما قَرَيْتَهُ وَ مَنِ الَّذِى أَناخَ بِبابِكَ مُرْتَجِياً نَداكَ فَما أَوْلَيْتَهُ
معبود من! کیست که بر آستانت وارد شده و خواهان مهمان‌پذیری تو باشد و از او پذیرایی نکرده باشی و کیست که مرکب حاجت را با امید به سخاوتت در درگاهت خوابانده باشد و تو احسانش نکرده باشی
أَيَحْسُنُ أَنْ أَرْجِعَ عَنْ بابِكَ بِالْخَيْبَةِ مَصْرُوفاً، وَ لَسْتُ أَعْرِفُ سِواكَ مَوْلىً بِالْإِحْسانِ مَوْصُوفاً
آیا خوشایند است که از درگاهت محروم بازگردم، درحالیکه جز تو سروری که به احسان وصف شود، نشناسم
كَيْفَ أَرْجُو غَيْرَكَ وَ الْخَيْرُ كُلُّهُ بِيَدِكَ وَ کَيْفَ أُؤَمِّلُ سِواكَ وَ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ لَكَ
چگونه به غیر تو امید بندم درحالیکه هر خوبی به دست توست و چگونه جز تو را آرزو کنم درحالیکه آفرینش و فرمان مخصوص تو است
أَ أَقْطَعُ رَجائِى مِنْكَ وَ قَدْ أَوْلَيْتَنِى ما لَمْ أَسْأَلْهُ مِنْ فَضْلِكَ أَمْ تُفْقِرُنِى إِلى مِثْلِى وَ أَنَا أَعْتَصِمُ بِحَبْلِكَ
آیا امیدم را از تو بِبُرم درحالیکه از روی احسان آنچه از تو نخواستم به من عطا کردی یا آیا به کسی مانند خودم نیازمندم می‌کنی درحالیکه به رشته محکم تو چنگ می‌زنم
يَا مَنْ سَعَدَ بِرَحْمَتِهِ الْقاصِدُونَ، وَ لَمْ يَشْقَ بِنِقْمَتِهِ الْمُسْتَغْفِرُونَ كَيْفَ أَنْساكَ وَ لَمْ تَزَلْ ذاكِرِى وَ كَيْفَ أَ لْهُو عَنْكَ و َأَنْتَ مُراقِبِى
ای آن‌که قصدکنندگان به رحمتش، نیکبخت شوند و آمرزش خواهانش بدبخت نشوند، چگونه فراموشت کنم درحالیکه همیشه به یادم بوده‌ای و چگونه از تو بی‌خبر شوم درحالیکه تو نگهبانم هستی
إِلهِى بِذَيْلِ كَرَمِكَ أَعْلَقْتُ يَدِى، وَ لِنَيْلِ عَطاياكَ بَسَطْتُ أَمَلِى، فَأَخْلِصْنِى بِخالِصَةِ تَوْحِيدِكَ، وَ اجْعَلْنِى مِنْ صَفْوَةِ عَبِيدِكَ
معبود من! دستم را به دامن بخشش و بزرگواریت آویختم و برای رسیدن به عطایت سفره آرزویم را گستردم، مرا به خلوص توحیدت خالص کن و از بندگان برگزیده‌ات قرار بده
يَا مَنْ كُلُّ هارِبٍ إِلَيْهِ يَلْتَجِئُ، وَكُلُّ طالِبٍ إِيَّاهُ يَرْتَجِى، يَا خَيْرَ مَرْجُوٍّ، وَ يَا أَكْرَمَ مَدْعُوٍّ
ای آن‌که هر گریزانی به او پناه می‌برد و هر جوینده‌ای به او امید می‌بندد، ای بهترین امید بخش، ای کریم‌ترین خوانده شده
وَ يَا مَنْ لَايُرَدُّ سائِلُهُ، وَ لَا يُخَيَّبُ آمِلُهُ، يَا مَنْ بابُهُ مَفْتُوحٌ لِداعِيهِ، وَ حِجابُهُ مَرْفُوعٌ لِراجِيهِ
ای آن‌که درخواست کننده‌اش برگردانده نشود و آرزومندش محروم نگردد، ای آن‌که در رحمتش به روی خوانندگان گشوده است و پرده درگاهش برای امیدواران باز است
أَسْأَلُكَ بِكَرَمِكَ أَنْ تَمُنَّ عَلَىَّ مِنْ عَطائِكَ بِما تَقِرُّ بِهِ عَيْنِى، وَ مِنْ رَجائِكَ بِما تَطْمَئِنُّ بِهِ نَفْسِى
از تو می‌خواهم به بزرگواری‌ات که ببخشی از عطای خود بر من آن‌چنان‌که دیده‌ام به آن روشن شود و از امید به تو سرشارم سازی به اندازه‌ای که درونم آرامش یابد
وَ مِنَ الْيَقِينِ بِما تُهَوِّنُ بِهِ عَلَىَّ مُصِيباتِ الدُّنْيا، وَ تَجْلُو بِهِ عَنْ بَصِيرَتِى غَشَواتِ الْعَمى، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و از یقین آن‌چنان که با آن ناگواری‌های دنیا برایم آسان شود و با آن از دیدگان دلم پرده‌های نابینایی را برگیری، به مهربانی‌ات ای مهربان‌ترین مهربانان
نظرات کاربران